Nederland: Als de wet een beetje los zou laten… wat dan?

Is het wanhoop? Of misschien behoefte aan iets nieuws? Iets anders? Ik weet het niet. Op een goed moment afgelopen jaar heb ik besloten op reis te gaan. Met mijn dochter Cato. Zij had verandering nodig. Cato 26 jaar en lekker stevig autistisch, kampt namelijk al twee jaar met een flink trauma dat ze heeft opgelopen op de lagere school. Ze is er gepest en ik wist dat niet want in die tijd praatte ze amper. Ze had toen geen taal, geen woorden om er mij over te vertellen. Een paar jaar geleden kwamen bij haar de herinneringen ineens boven drijven. Als demonen. Dag en nacht. Ze schrok zomaar wakker, sprong uit bed en ging de strijd met ze aan. Boos was ze. Overdag draafde ze door de boot*, woede, huilen, wanhoop. 

Nu is het wat minder, dankzij behandeling. Dat was een zoektocht. Wachtlijsten. Verkeerde medicatie die het alleen maar erger maakte. De bekende rotzooi, Risperdal. Nieuwe wachtlijsten. Uiteindelijk vonden we een paar psychiaters die haar konden helpen. Tenminste dat denk ik, hoop ik, zo lijkt het. Een gesprek met Cato blijft moeilijk, daar kan ze niets aan doen. Zit het nog ergens? Natuurlijk.

 

Een reis geeft nieuwe indrukken, uitdagingen, belevenissen. Ook voor mij. Ik heb dat ook nodig, want ik heb ook nog steeds iets te verwerken wat maar niet wil helen**.

We zijn nu op reis, Cato en ik. Voor Cato biedt de nieuwe onbekende wereld om haar heen de vrijheid die ze zoekt. ‘Eindelijk vrij!’ roept ze te pas en te onpas. ‘Geen pestkoppen meer!’ riep ze gisteren ineens. Ik schrok er een beetje van. Ze zijn er natuurlijk nog wel, die herinneringen. Zulke trauma’s verdwijnen niet als sneeuw voor de zon. 

 

In Nederland vallen veel kinderen uit op school. Omdat ze niet passen. Ons onderwijssysteem is niet geschikt voor alle kinderen. Pesten is daarbij een veel voorkomend probleem. De inrichting van de scholen en de wijze van onderwijs geven maakt kinderen die niet passen er extra kwetsbaar voor. 

 

Is het wel zo moeilijk om scholen geschikt te maken voor alle kinderen? Of moeten we wellicht gewoon opnieuw beginnen? Een heel nieuw concept school? Wie heeft een idee? 

Ik heb mijzelf een opdracht gegeven. Ik ga het vragen aan andere ouders en als het lukt aan schoolbestuurders in Nederland en in andere landen in Europa wat zij er nou van vinden. Hoe gaat het in bijvoorbeeld België, Frankrijk of Spanje? Zijn hier mooie onderwijsinitiatieven die zouden kunnen helpen? Wat zou u wensen voor uw kinderen, uw leerlingen? 

 

En als er nou wat ruimte zou komen in de wet, wat meer compassie voor kinderen die niet gemaakt zijn voor ons onderwijssysteem, zouden die nieuwe onderwijsideeën dan een mooie school kunnen scheppen voor die kinderen, voor alle kinderen? Een inclusieve school!

 

Dit is een onderzoek van een moeder. Niets meer en niets minder.

 

*Wij wonen op een boot

**Rapport Ombudsman

 

Lees vanaf vrijdag ook: Het verhaal van een moeder